Το ζήτημα της στέγασης των νέων έχει βρεθεί στην επικαιρότητα των τελευταίων μηνών ως ένα κρίσιμο κοινωνικό φαινόμενο για το οποίο απαιτείται άμεση πολιτική παρέμβαση. Σε ένα περιβάλλον πολλαπλών διαδοχικών κρίσεων και εντεινόμενης εργασιακής επισφάλειας από τη μια, και εντατικότερης κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης του οικιστικού αποθέματος, από την άλλη, οι επιλογές ανεξάρτητης κατοίκησης για τους νέους συρρικνώνονται. Στο πλαίσιο αυτό, η στεγαστική επισφάλεια των νέων εκφράζεται με παρατεταμένη παραμονή ή επιστροφή στην γονεϊκή κατοικία, δυσκολίες για πρόσβαση σε οικονομικά προσιτή κατοικία, μεγάλη επιβάρυνση από τις δαπάνες στέγασης, ασταθείς και κακές στεγαστικές συνθήκες.